แต่จิตใจของพระโพธิสัตว์ต้องยิ่งใหญ่

กว่าบุคคลจะมั่นใจในวิถีสละ 

ละตัวตนอย่างหยาบๆได้ 

ก็ต้องผ่านบททดสอบชีวิตมากมาย

และ

เหตุที่ปุถุชนมีจิตใจที่เปราะบาง

และแปรปรวนโดยธรรมชาติ

ความกลัว ความหวาดหวั่น 

จึงกระตุ้นให้สร้างความปรารถนา

ที่จะครอบครองสิ่งใดสิ่งหนึ่ง 

ที่เที่ยงแท้และสมบูรณ์เสมอ

แต่ยิ่งแสวงหา 

ก็ยิ่งพบแต่ความไม่แน่นอน 

ทำให้วิถีของชาวโลก 

ดำเนินอยู่บนความกลัวอยู่เป็นนิจ

***แต่จิตใจของพระโพธิสัตว์ต้องยิ่งใหญ่***

เมื่อตั้งสัจจะ ที่จะสละตน 

พระโพธิสัตว์ก็ต้องก้าวผ่าน

ความกลัวหยาบๆที่ซ่อนลึกในจิตมนุษย์ คือ

1.

กลัวการดำเนินชีวิต

2.

กลัวคำนินทาว่าร้าย

3.

กลัวความตาย

4.

กลัวทุคติ คือหนทางความเสื่อม 

5.

กลัวสังคมตำหนิ

แต่พระโพธิสัตว์ที่ไม่เด็ดเดี่ยวพอ

เอาชนะความกลัวเหล่านี้ได้

แต่บางครั้งจิตก็เผลออ่อนแอ ตกไปสู่ภาวะปุถุชนได้

ดังนั้น..

การเป็นมหาสัตว์ จึงต้องบำเพ็ญบารมี

เพราะคำว่า บารมี แปลว่า"เต็ม"

คือคุณความดีหรือคุณสมบัติที่

"เต็ม"

เพียงพอที่จะทำให้มหาปนิธาน

ดำเนินต่อไปอย่างยิ่งใหญ่

#อาม่า พระเชนเรซิก#