คำว่าว่าง มิได้หมายความว่า สรรพสิ่ง ไม่มีอย่างสิ้นเชิง

คำว่าว่าง มิได้หมายความว่า สรรพสิ่ง ไม่มีอย่างสิ้นเชิง

แต่เพราะสรรพสิ่งมีอยู่
หากแต่อยู่ด้วย เนื่องด้วย
หลายๆปัจจัยมาประกอบกัน

มันจึงดำรงอยู่ได้ด้วยการอิงอาศัยปัจจัยอื่นๆ

มันจึงขาดความเป็นเอกเทศ

มันจึงได้ขึ้นชื่อว่า"ว่าง"เพราะไม่มีการดำรงอยู่ได้ด้วยตนเองอย่างแท้จริง

เช่น ต้นไม้ดำรงอยู่ไม่ได้ ถ้าไม่มีแสงแดดและ น้ำ เราจึงนับว่าต้นไม้คือ"ความว่าง"

หรือ แม้กายมนุษย์อุบัติและดำรงอยู่ไม่ได้ ถ้าไม่มีพ่อแม่ อาหาร เครื่องนุ่งห่ม และปัจจัยต่างๆ เราจึงนับว่ากายนี้เป็น"ความว่าง"

"จิต" ก็เกิดดับตลอดเวลา ด้วยอาศัยการกระทบทางอายตนะ6 แล้วตัดสินให้ค่า เรียกว่าต้องอาศัยปัจจัยปรุงแต่งเพื่อให้เกิดการมีอยู่ของจิต
เราจึงนับว่าจิตเป็นความว่าง

ความว่าง จึงหมายถึงการอุบัติเกิดขึ้นโดยการอิงอาศัย หรือ ปัจยาการ

เพราะมันอยู่ด้วยตนเองโดดๆไม่ได้ จึงกล่าวว่าเป็นตัวตนไม่ได้ มีแก่นสารไม่ได้ เราจึงนับว่ามันคือ"ความว่าง"

ดังนั้น สิ่งใดก็ตาม ที่เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป จึงเป็นความว่างเปล่าหมดในแง่ของการเป็นตัวตน

เมื่อเป็นเช่นนี้

ถ้าเพียงเธอเข้าใจ
ถึงจะมีชีวิต ครอบครัว หรือมีอะไรๆมากมาย
นิพพานก็เป็นของเธอ

แต่ถ้าเธอไม่เข้าใจ ถึงเธอจะไม่มีอะไรเลย

ถึงเธอจะออกบวชสละเรือน เข้าถ้ำร้อยปี

เธอก็ไม่พบเจอนิพพาน

#อาม่า#พระเชนเรซิก