ที่สุดของพระพุทธศาสนาก็คือ
"จิตหลุดพ้นจากอุปาทาน"
แต่ผู้ปฎิบัติทุกวันนี้ ยิ่งปฎิบัติ ยิ่งอุปาทานเยอะ
สร้างข้อแม้เงื่อนไข ให้วิถีธรรมมากมาย
แสวงหาจุดจบ
แต่กลับตก
"กับดัก"
ของธรรมเหล่านั้นเสียเอง
"จบ"
คืออิสระทางใจ อันไม่มีอะไรผูกพัน
ให้ตกเป็นทาสของโลก
(เข้าสู่โลกุตตระธรรม)
หรือเรียกให้ขลังหน่อยก็
"บรรลุมรรคผลนิพพาน"
นั่นแหละ
มันสรุปที่ตรงนี้ที่ละจาก
ความยึดมั่นถือมั่นในธรรมทั้งปวงเท่านั้น.....
จะแสวงหาอะไรมากกว่านี้หรือ
ถ้าบ้าตำรา..
ก็จะบอกว่า
ที่สุดของการเดินทางคือหลุดพ้นจาก
อุปาทานทั้ง 4 คือ
1.กามุปาทาน คือยึดมั่นในของรักใคร่
2.ทิฎฐุปาทาน คือยึดถือทิฐิความเห็นตน
3.สีลัพพตุปาทาน คือยึดในศีล วัตร ข้อปฎิบัติ
4.อัตตวาทุปาทาน คือยึดว่า"ตน"เป็นตัวตน
....จบแค่นี้จริงๆ....
ไม่ต้องไปเรียนรู้อะไรมากหรอก
แต่...
บทสรุปแค่นี้
นักปฏิบัติทั้งหลายต่างร่วงลงกับดัก
แห่งหลุมทิฐิแห่งธรรมมากที่สุด
อาม่าไม่มีทิฐิใดๆในธรรม
จึงให้อิสระลูกๆทุกคน
ที่จะศึกษาเรียนรู้แนวทางไหนก็ได้
ครูบาอาจารย์คนใดก็ได้
แต่ขอให้ใช้ปัญญามาสรุปที่
"สัพเพ ธัมม นาลัง ธัมมา อภินิเวสายะ"
คือธรรมทั้งหลายทั้งปวง
อันใครๆไม่ควรยึดมั่นถือมั่น
หากลูกๆ มีปัญญา ที่จะเห็นความจริงตรงนี้
ว่าทุกสรรรพสิ่ง เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป
ตามกระแสปรุงแต่งแห่งธรรมชาติ
ตามเหตุปัจจัย
ลูกจะแข็งแกร่งจนโลกธรรม 8
ไม่มีอิทธิพลบีบคั้นสภาวจิตลูกได้
เพราะเห็นเป็นธรรมดา ธรรมชาติ
อาม่าเป็นอิสระ แม้จากธรรมทั้งปวง
แต่อาม่าไม่เคยเป็นอิสระ
จากมหาปนิธาน
อันเกิดจากความรักที่มีต่อเวไนย
ลูกจะเป็น "ลูกๆ" ของอาม่าเสมอ
ไม่ว่าเส้นทางที่ลูกจะเลือก
จะเป็นเส้นทางไหน
จะอยู่หรือ...จะจาก
ภพนี้ หรือ ภพหน้า
อ้อมกอดของอาม่า
ก็จะเป็นอ้อมกอดที่มีเพื่อลูกๆของอาม่าเสมอ
และเสบียงอริยะทรัพย์
ที่อาม่าเป็นผู้นำสร้างเป็นฐานบารมีใหญ่ๆ
ให้ลูกๆนั้น
ไม่ว่ามหาทานบารมี จะสถานสงเคราะห์ต่างๆ
ไถ่ชีวิตสัตว์
หรือ
ถวายมหาสังฆทานเครื่อง 9
การสละหรือฉุดช่วยภพภูมิ
จะติดตามเป็นบุญกุศล
ให้ลูกตราบจนข้ามฝั่งนทีศรีทันดร
จงรู้ไว้เถิดลูก
แม้ลูกอยู่หรือจาก
รักของแม่ต้องมีเสบียงให้ลูกได้ติดตัวไป
ไม่ให้ลูกเดินทางอย่างลำบากแน่นอน!!!!
#อาม่า...พระเชนเรซิก#
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น