มหาปรินิพพานอันสูงสุด

"มหาปรินิพพานอันสูงสุดนั้น 

เป็นสิ่งเต็มเปี่ยมถาวร สงบ สว่าง

คนเขลาปุถุชนหลงเรียกนิพพานว่าความตาย

พวกมิจฉาทิฐิ กล่าวว่า นิพพานคือการขาดสูญ

สาวกยาน และปัจเจกยาน เห็นนิพพานเป็นสิ่งไม่มีการกระทำ

ทั้งหมดเป็นการคำนวณด้วยสติปัญญา สร้างมิจฉาทิฐิ62

แต่ผู้ที่มีใจสูง จะวางตนต่อพระนิพพาน

ในลักษณะ...

เข้าพัวพันก็ไม่ใช่ เฉยเมยก็ไม่ใช่

อยู่เหนือการยอมรับและปฎิเสธ

ตัวตน วัตถุ รูปธรรม นามธรรม

ปรากฎการณ์ ศัพท์ สำเนียง

#ล้วนเป็นของเทียม มายา เสมอเท่ากันหมด#

ไม่มีอดีต ปัจจุบัน อนาคต

อวัยวะ ความรู้สึก ใช้ทำงานเมื่อมีเรื่องต้องใช้

แต่ความ"ยึดถือ"

ในการใช้นั้น มิได้เกิดขึ้นเลย

แม้จะระบุเจาะจง ใส่ชื่อ ให้ค่า ต่อสิ่งต่างๆได้ทุกชนิด

แต่ความ"ยึดถือ"

ในสิ่งที่ระบุเจาะจงใส่ชื่อให้ค่านั้นมิได้เกิดขึ้นเลย

แม้ไฟบัลลัยกัลล์ล้างโลก

ศานติสุข ความหยุดสมบูรณ์

ความสิ้นสุดของการเปลี่ยนแปลง

แห่งนิพพาน ยังอยู่สภาพเดิมตลอดกาล"

#ท่านเว่ยหลาง#

มีในความไม่มี ใช้แต่ไม่ยึด

ตั้งชื่อ ให้ความหมาย แต่ไม่ให้ "ค่า"

นิพพานคือความว่าง แต่ความว่างนั้น มิใช่ขาดสูญ

มีทุกอย่าง แต่ไม่ยึดถือว่าเป็นตัวตน

รู้เท่าทัน ว่าในความมี ย่อมดับในที่สุด

ใช้ตามเหตุ แล้วส่งคืนธรรมชาติหมด

หัวใจพระนิพพาน
มิได้...ตั้งอยู่
มิได้...เป็นไป
ไม่มีอารมณ์