เบื่่อว่ะ!!!แต่เอ๊ะ ใครเบื่อ

เบื่่อว่ะ!!!แต่เอ๊ะ ใครเบื่อ??

เมื่อได้รับคำตอบก็จะหายอาการเบื่ออย่างปลิดทิ้ง 

เพราะหาไม่เจอว่าใครเบื่อ 

เห็นแต่ความ "เบื่อ" ที่เกิดๆดับๆ

ลูกๆ จงเรียนรู้สัจธรรมที่ปรากฎต่อหน้าต่อตา 

แล้วจะเห็นว่า จักรวาลนี้ 

มีธรรมชาติแค่ 3 อย่าง

1

ธรรมชาติที่เป็นบุญ 

คือสภาวะปลอดโปร่ง โล่งเบา ซื่อตรง 

ควรแก่การงานเรียกว่า "กุศล"

2

ธรรมชาติที่เป็นบาป 

คือสภาวะโง่ มืดบอด อับทึบ หนัก อึดอัด ตีบตัน 

เรียกว่า "อกุศลธรรมทั้งปวง"

3

ธรรมชาติที่เป็นกลางๆ 

ไม่เป็นบุญเป็นบาป 

เรียกว่า

"พระนิพพาน"

หรือ 

อัพยกตธรรม

ธรรมชาติ มันเป็นของมันอยู่อย่างนั้น

แม้แต่ใจเรา 

บางครั้งก็เป็นกุศล บางครั้งก็อกุศล ตามเหตุปัจจัย

รูปกายก็เป็นวิบากขันธ์เสื่อมตามธรรมชาติ

ดังนั้น "ดี" หรือ "ไม่ดี"

ทั้งหมดทั้งปวง

เป็นเพียงการให้ค่าของจิต

ต่อสิ่งเร้าทางตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ

โดยสมมุติบัญญัติ 

กุศลคือจิตฉลาด 

อกุศลคือจิตโง่

โดยปรมัตถ์ธรรมแล้ว 

ฉลาดโง่ มีค่าเท่ากัน

เพราะเป็นพฤติกรรมของจิต 

เกิดเอง ดับเอง 

มีค่าแค่ให้รู้เท่านั่นเอง

จิตสงบ ด่ำลึกปลอดโปร่ง 

หากลูกปฎิบัติแล้วหลงยึดว่ามันดี 

ก็ถูกกามตัณหา ภวตัณหา ครอบงำทันที

จิตมีราคะ โทสะ ขุ่นมัว 

หากลูกปฎิบัติแล้วรังเกียจมัน 

ก็จะเกิดปฏิฆะ ถูกวิภวตัณหาครอบงำทันที

แก้ที่เหตุปัจจัย 

ไม่ใช่แก้ที่อาการกุศล อกุศล 

อันเป็นเพียงธรรมชาติเกิดดับตามหน้าที่ของมัน

แก้โดยมีสมาธิสมบูรณ์ 

คือไม่เอา 

กุศล อกุศล รูป รส สัมผัส ทัศนคติ ใดๆ

มายินดียินร้ายอีก

ไม่แบก ไม่ติดข้อง 

จิตสมบูรณ์ด้วยสมาธิ 

ก็จะเป็นจิต ที่เป็นผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้ที่เบิกบาน

ส่วนพระอรหันต์ 

ที่มีปัญญาแจ่มแจ่ง จบบริบูรณ์ 

ท่านก็ยังมองเห็นชั้นลึกลงไปอีกว่า

รู้ ตื่น เบิกบาน ก็ยังเป็นตัวทุกข์

(ทุกขัง ที่แปลว่าการเปลี่ยนแปลง ทนอยู่ได้ยาก)

สรุปของท่านคือ 

ทั้งกาย ทั้งจิต คืิอขันธ์ทั้ง 5 เป็นตัวทุกข์หมด

ท่านก็ทิ้งจิตด้วย จบกิจ!!!!บริบูรณ์

#โอวาทธรรม อาม่า(พระเชนเรซิก)#