ธรรมะรับอรุณเช้าวันที่27/2/60
วันนี้ อาม่าจะให้โอวาทลูกๆเกี่ยวกับ
เรามีธรรมะกันเพื่ออะไร?
สัมพันธ์อย่างไม่ผูกพัน เป็นเช่นไร?
วิมุตติ หลุดพ้น เป็นสิ่งสำคัญก็จริงอยู่
แต่อย่าละเว้น"หน้าที่"ในทางโลก
รู้ว่าสมมุติ ก็เพื่อไม่หลงมันจนเป็นทุกข์
รู้ว่าเป็นพ่อ เป็นแม่ เป็นนายพล นายพัน เป็นสามี ภรรยา
เป็นอะไรๆทั้งสิ้นทั้งปวง
ก็รู้ว่าแค่สมมุติ ชั่วคราว
แต่
เข้าใจสมมุติ ก็ใช่ว่าจะปฏิเสธสมมุติ
เราควรเคารพสมมุติ
ให้เกียรติสมมุติ และปฎิบัติตามสมมุตินั้นด้วย
โลกนี้เกี่ยวโยงสัมพันธ์กัน
เราก็ควรทำหน้าที่แห่งสมมุติไป
โดยที่ใจใช้ธรรมะประคองให้รู้เท่าทัน
มี....ธรรมะเพื่อช่วยให้.....เข้าใจโลก
เพื่อที่จะทำหน้าที่ให้ถูกต้อง....
ทำหน้าที่อย่างอิสระ
ไม่ต้องเป็นทุกข์ต่อหน้าที่นั้นๆ
อย่างนี้เองนะลูก
ที่เรียกกันว่า"สัมพันธ์อย่างไม่ผูกพัน"
อาม่าเน้นเลยว่า ธรรมะต้องนำมาใช้ในชีวิตประจำวันวันได้จริง
และชีวิตประจำวันนี้แหละ
คือสนามธรรมจริง
คือบททดสอบอารมณ์จริง
คือตัววัดได้จริง
ของการเรียนรู้"ธรรมวิมุตติ"(การหลุดพ้น)
มิใช่ให้ครูบาอาจารย์มาวัดด้วยการถามตอบ
ฟังคำอธิบาย อันมาจากสัญญา
และมายาของจิต ที่เห็นนั่น เห็นนี่ 5นาที 10นาที
แล้วตัดสิน ว่าผ่าน ไม่ผ่าน!!!
มันวัดจากการที่เพิ่งออกจากสมาธิ
หลับตาหนีโลกไม่ได้หรอก
เพราะมันไม่ได้โดนกระทบจริง
เพราะมันไม่ได้ผ่านปรากฏการณ์บีบคั้น
จากเหตุการณ์จริง
วัดกันตรงที่ เห็นทุกข์ รู้ทุกข์
แต่ไม่ทุกข์ต่างหากล่ะ
วัดตรงที่ไม่ไหลไปในโลกธรรม8
กระทบกระทั่ง ทิฐิธรรม อุเบกขา
การวางเฉยต่อการเปลี่ยนแปลงเสื่อมดับ
ในชีวิตอย่างเข้าใจ
หลุดพ้น มิได้หมายความว่า
แบ่งแยกตนเองออกไป
หากหมายถึงหลุดพ้นทางใจ
อันไม่กลับมากำเริบอีก
ทั้งๆที่ยังลืมตาทำหน้าที่ทางโลกอย่างสมบูรณ์
บาป
ที่ร้ายแรงที่สุด คือการไม่ทำหน้าที่
ขออวยพรให้วันนี้
เป็นวันที่ลูกๆเริ่มต้นวันใหม่ด้วยจิตแจ่มใส
และผ่านการทดสอบของโลกในสนามจริงทุกๆคน
#อาม่า#...พระเชนเรซิกa
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น