สืบทอดวิถีธรรมสายกลาง
- วิถีจิต ก็คือ กระจ่างใจ บำเพ็ญถ่ายทอดวิถีธรรมแห่งใจ
- ใจนั้นอันที่จริงปราศจากธรรมหรือไม่ธรรม ใจจึงได้ชื่อว่า “เป็นกลาง” เป็นกลางหนึ่งเดียวไม่เป็นสองก็คือความเป็นธรรมะในตัว
- คน หากได้ความเป็นกลาง รักษาความเป็นกลาง ใช้ความเป็น กลางได้ ก็เหมือนกับที่ได้รับธรรม บำเพ็ญธรรม ปฏิบัติงานธรรม จิตญาณก็จะสว่างใส บรรลุอริยะโดยไม่ต้องสงสัย
- ได้รับความ “เป็นกลาง” นี้จึงเรียกว่า “รู้หยุด” อีกทั้งประคองรักษาไว้ สมบูรณ์ไว้ ก็จะได้คุณสมบัติของความเป็นธรรมะตั้งแต่ สติ สมาธิ สงบ พิจารณา ได้รับ(ได้เข้าถึง)
- ".....แต่ทว่า คนมักไม่เข้าใจความวิเศษแยบยลของญาณทวารจุดนี้ เอาแต่การร่ำเรียนเป็นความรู้ เอาผลงานเป็นคุณธรรม เอาสังขตะปรุงแต่งเป็นวิถีธรรม
- เหล่านี้ ท่านเหล่าเฉียนเหยินห่วงใยนัก ด้วยคนล้วนไม่เข้าใจในหลักสัจธรรม ไม่ทำให้ถึงที่สุดซึ่งอาจารย์ถ่ายทอดให้ เป็นเหตุให้ชีพจรธรรมอับเฉา ปัญญาญาณขาดสิ้น ไม่มีอะไรจะหนักหนากว่านี้อีกแล้ว....."
- ดังนั้น ท่านจึงหยิบยกเสมอ กำชับอย่างจริงจัง ไม่ว่าอรรถาธิบายธรรม,วิเคราะห์
- แจกแจงหลักธรรม หรือแก้ความเข้าใจผิด จะต้องไม่พ้นหากจาก “หนึ่งจุดพระวิสุทธ์เบิก” นี้
- ไม่ว่าจะยืนยันด้วยพระคัมภีร์หรือบังเกิดจิตสัมผัสได้ จะต้องชี้ให้เห็น “ตรงหน้า ณ บัดนี้”
- ฉะนั้น อรรถาธรรมทั้งวัน จะเป็นเช่นเอานิ้วชี้ที่ดวงจันทร์ ล้วนทำให้ผู้ศึกษากลับคืนความรู้สู่จิตญาณตนเท่านั้น
- ".....ท่านเหล่าเฉียนเหยินโปรดเสมอว่า
- หนึ่งจุดเบิกจากพระวิสุทธิอาจารย์ ก็คือ “การชี้แนะความลับของพงศาสายธรรม”
- กำชับผู้น้อย จะต้อง “ทุกขณะสิบสองชั่วยามรำลึกมั่น อย่าห่างจากจุดนี้”....."
- บำเพ็ญคือ สงบจิต ณ จุดวิเศษ เก็บจิตใจให้ใสนิ่ง
- หากประสบบุญปัจจัยเข้าถึงได้ มิใช่อื่นไกลคือปฏิบัติงานธรรมนำพาผู้คน
- ฉะนั้น อยู่นิ่งหรือเคลื่อนไหวไม่ห่างจากใจหนึ่งเดียว
- จะพูดจาหรือเงียบงันให้เหมาะหมายในจุดสำคัญนี้
- สภาวธรรมนี้จะเหมือนมหาสมุทรโถมคลื่นสุดสายตา
- เหมือนเขาสูงซับซ้อนยาวเหยียด พลานุภาพเพิ่มพูน
- จะอาจหาญเหมือนต้นเหมยยืนแกร่งกลางหิมะ
- จิตใจที่ได้ชำระดุจดังบัวบริสุทธิ์พ้นน้ำ
- แรงวิริยะจะเหมือนต้นสนทระนงอยู่กับหิมะน้ำแข็ง
- สุจริตธรรมความเป็นผู้น้อมให้จะเหมือนข้อไผ่แกร่งดันมั่นคง
- อันคุณสมบัติที่ฟูกฟักได้บริบูรณ์นี้ มีศูนย์กลางเป็นหลัก ผลักดันตามบุญปัจจัยเป็นธรรมชาติวิเศษสร้างสรรค์ ผู้บำเพ็ญจึงงามสง่าได้เพียงนี้
- ".…สรุปลงด้วย หนึ่งจุดเบิก ลับเฉพาะจากพระวิสุทธิอาจารย์ ทำให้นัยแห่งฌานอันแท้จริงเปิดเผยครั้งใหญ่ และปิดไว้เป็นการเฉพาะ จึงมิพึงเคี่ยวกรำบำเพ็ญอาการ มิต้องค้นหาให้ถึงที่สุดด้วยการนั่งฌาน เพราะ “ธรรมะ” อยู่แค่ “เจินหยันกวนทวารวิเศษ” เบื้องหน้า เพียงแค่รำลึกย้อนส่อง นั่นเอง ณ บัดใจ....."
หมายเหตุ--คนเราไม่ยุ่ง มุ่งแต่บำเพ็ญ
ตั้งใจศึกษา จริงใจต่อฟ้า
ฉุดช่วยเวไนย ไม่ห่างจิตเดิม
ตั้งใจศึกษา จริงใจต่อฟ้า
ฉุดช่วยเวไนย ไม่ห่างจิตเดิม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น