และเพราะสุญญตาธรรมก็ยังมิใช่ธรรมสูงสุด
"อั้วะ!!!จึงต้องกลับมา
กลับมาเพื่อรวบรวมลูกหลาน
ที่กระจัดกระจายพลัดหลง
ให้กลับบ้านแห่งจิตวิญญานทั้งหมด"
เมื่อสรรพสัตว์ล้วนไม่หลุดพ้นจากภูมิทั้ง3
คือ กามภพ รูปภพ อรูปภพ
อาหาร เครื่องนุ่งห่ม ยารักษาโรค ที่อยู่อาศัย
ล้วนเป็นสิ่งจำเป็นทั้งสิ้น
พระโพธิสัตว์จึงต้องโปรดด้วยการอนุโลม
ไม่ปฎิเสธสมมุติบัญญัติในธรรมใดๆ
หากพบผู้ป่วยไข้ เราต้องเป็นโอสถ
หากพบคนหลงเราต้องชี้ทางที่ถูกต้อง
หากไปในสังสารวัฏอันมืดมิดเราต้องเป็นแสงสว่าง
ขาดขาดแคลนทรัพย์เราต้องเป็นเพชรจินดา
หากขาดแคลนธรรมเราจะเป็นผู้ป้อนธรรม
การอนุโลมนี้
เปรียบเราเป็นน้ำที่รูปร่างต้องอนุโลม
ดั่งภาชนะ แก้ว ขัน จาน ถ้วย
รู้ไว้เถิดว่า
ทุกจริยาวัตรโพธิสัตว์ที่อนุโลมสัตว์
ด้วยมุ่งหวังโปรดสรรพสัตว์
บำเพ็ญธรรมสู่สภาวะเดิมแท้นั้น
คือการถวายความเคารพพระพุทธเจ้าทั้งปวงอย่างสูงสุด
มหาปนิธานของพระโพธิสัตว์ ไม่มีข้อจำกัดใดๆ
หากการโปรดนั้น เป็นไปเพื่อ ปลุกโพธิจิต
นับตั้งแต่
เธอตั้งจิตปรารถนาอันแน่วแน่
ที่จะช่วยเหลือสรรพสัตว์
อันไม่มีที่สุดไม่มีประมาณ ให้หลุดพ้น
กระแสแห่งบุญกุศลอันกว้างใหญ่ดุจท้องฟ้า
ย่อมไหลรินสู่เธออย่างไม่ขาดสาย
แม้ยามเมื่อเธอหลับ หรือยามเธอหวั่นไหว
~ โพธิจรรยาอวตาร, ศานติเทวะ
นับตั้งแต่
เธอตั้งจิตปรารถนาอันแน่วแน่
ที่จะช่วยเหลือสรรพสัตว์
อันไม่มีที่สุดไม่มีประมาณ ให้หลุดพ้น
กระแสแห่งบุญกุศลอันกว้างใหญ่ดุจท้องฟ้า
ย่อมไหลรินสู่เธออย่างไม่ขาดสาย
แม้ยามเมื่อเธอหลับ หรือยามเธอหวั่นไหว
~ โพธิจรรยาอวตาร, ศานติเทวะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น