หลายคน ชอบเข้ามาถามว่า
"อาม่าขา นั่งสมาธิแล้วฟุ้ง ทำไงดี
แค่5นาทีก็ไม่ไหวแล้ว ฟุ้งซ่านเหลือเกิน"
จริงๆแล้ว
ความฟุ้งซ่านเป็นเรื่องธรรมดา
เป็นหน้าที่กระบวนการตามธรรมชาติ ของจิต
มันไม่ใช่ปัญหาอะไรเลยสักนิด!!!
แต่ปัญหามันเกิด
เพราะลูก "ไม่ชอบ" ความฟุ้งนั้น
ดิ้นรน อยากผลักไส อยากให้มันหายไป
อยากให้ใจสงบ
เมื่อมันไม่หาย ก็ผิดหวัง ก็เป็นทุกข์
สรุปแล้ว ปัญหามันอยู่ที่เรา หรืออยู่ที่ความฟุ้งนั้น
สรุปแล้ว
เราคือตัวปัญหา
หรือ
ความฟุ้งซ่านคือตัวปัญหา
ความชอบ ไม่ชอบ ความอยาก ความไม่อยาก
คือที่มาของทุกปัญหาในชีวิต
จงเจริญสติ ด้วยการดูมัน
เห็นมันอย่างเห็นธรรมชาติที่เข้าใจ
ยอมรับ ไม่ตัดสินให้ค่า
และไม่ไปแบกทุกปรากฏการณ์
โดยมีเราเป็นเจ้าของ
ให้เหมือนนั่งบนฝั่ง
ดอกไม้สวยลอยผ่านมา
ก็เฉยๆ แล้วมันก็ผ่านไป
หมาเน่าลอยมา ก็เฉยๆ แล้วมันก็ผ่านไป
จะดีกว่าไหม
ถ้าเราไม่กระโดดลงน้ำ ให้เปียก
เพียงเพื่อคว้าดอกไม้ หรือเขี่ยหมาเน่า
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น