พุทธธรรม นั้นเป็นหนึ่ง
คือวิมุติหลุดพ้นจากทุกข์ทั้งปวง
แต่พุทธธรรมนั้นยังแยกออกเป็นสอง คือ
1.เพื่อตน
2.เพื่อตน และเพื่อ ผู้อื่นด้วย
การบูชาพระพุทธเจ้าสูงสุด
คือการทำให้สรรพสัตว์ พบกับ "โพธิจิต"
ด้วยโพธิจิตนั้นมีคุณอนันต์
นำไปสู่การหลุดพ้นในที่สุด
อาม่าปฎิบัติธรรมหินยาน 5 ปี
ต่อยอดด้วย zen ราว 2 ปี
ทั้ง 2 ศาสตร์ตรงกันคือละตัวตน
จะพบศานติแห่งโมกขธรรม
แต่พออาม่า มาเจอ "โพธิจิต" แห่งมหายาน
มันสลัด หลุดพ้น
แม้นิพพานและสังสารวัฎ
สลัดแม้ธรรมะทั้งปวงที่เป็นแค่อุปายะ
สลัดแม้ความหวาดหวั่น
หวาดกลัว ต่อภพชาติ ชรา มรณะ
ด้วยการมีชีวิตเพื่อผู้อื่นนั้น
มันก้าวข้ามตัวตนอย่างอัตโนมัติจริงๆ
มันยิ่งกว่าการพยายามมานั่งภาวนา
กำหนดจิตดูตนเอง เพื่อละอัตตาตัวตนเสียอีก
ที่สำคัญ วิถีนี้ ในขณะข้ามผ่านตัวตน
เรายังเป็นประโยชน์ต่อโลกด้วย
เส้นทางนี้ ลัดตัดตรง ทะลุ สู่ถนนพระโพธิญาน
อาม่าจึงมาเข้าใจคำกล่าว
ของท่านพุทธทาสที่ว่า
โพธิจิตนี้ มีคุณอนันต์
ด้วยนำไปสู่การหลุดพ้นในที่สุด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น