รูปคือความว่างเปล่า
ความว่างเปล่านั่นแหละคือรูป
ความว่างเปล่าไม่ต่างไปจากรูป
รูปไม่ต่างไปจากความว่างเปล่า
รูปอันใดความว่างเปล่าก็อันนั้น
ความว่างเปล่าอันใด รูปก็อันนั้น
อนึ่ง เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ
ก็คือความว่างเปล่าอย่างเดียวกัน
ท่านสารีบุตร
ธรรมทั้งปวง มีความว่างเปล่าเป็นลักษณะ
ไม่เกิด ไม่ดับ ไม่มัวหมอง ไม่ผ่องแผ้ว ไม่หย่อน ไม่เต็ม อย่างนี้
เพราะฉะนั้นแหละ ท่านสารีบุตร
ในความว่างเปล่า
จึง
ไม่มี รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ
ไม่มีตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ
ไม่มีรูป เสียง กลิ่น รส โผฏฐัพพะ ธรรม
ไม่มีจักษุธาตุ จนถึงมโนธาตุ ธรรมชาตินั้น วิญญาณธาตุ
ไม่มีวิชชา ไม่มีอวิชชา
ไม่มีความสิ้นไปแห่งวิชชา และอวิชชา
จนถึงไม่มี ความแก่ ความตาย
ไม่มีความสิ้นไปแห่ง ความแก่ ความตาย
ไม่มีทุกข์ สมุห์ทัย นิโรธ มรรค
ไม่มีญาณ ไม่มีการบรรลุ
ไม่มีการไม่บรรลุ
ท่านสารีบุตร เพราะฉะนั้น
ผู้ดำเนินตามปรัชญาปาระมิตา
ของพระโพธิสัตว์ทั้งหลายแล้ว
แต่ยังมีกิเลสห่อหุ้มจิตอยู่
ก็เพราะยังมิได้บรรลุ คืนนั้นจึงไม่สะดุ้งกลัว
ก้าวล่วงความขัดข้องสำเร็จพระนิพพานได้
ก็เพราะความไม่มีกิเลสห่อหุ้มจิต
พระพุทธเจ้าทั้งปวง
ผู้ตั้งอยู่ในกาลทั้งสาม
ทรงดำเนินตามปรัชญาปาระมิตา
ได้ตรัสรู้อนุตรสัมมาสัมโพธิญาณ
เพราะฉะนั้น
จึงทูลทราบมหามนต์
ในปรัชญาปาระมิตา
อันเป็นมหาวิทยามนต์
อนุตตะระมนต์ อะสัมมะสมมนต์
สัพพะทุกข์ กับสมณมนต์ นี้เป็นสัจจะ
เพราะไม่ผิดพลาด
มนต์ที่ท่านกล่าวไว้ ในปรัชญาปาระมิตาคือ
คะเต คะเต ปาระคะเต ปาระสังคะเต โพธิสวาหา
ท่านสารีบุตร
สัตว์ผู้จะตรัสรู้ พึงศึกษาจริยาในปรัชญาปาระมิตาอย่างนี้
//ปรัชญาปารมิตาหฤทัยสูตร (The Heart Sūtra)
พระสูตรว่าด้วยปัญญา
อันเป็นหัวใจสู่พระนิพพาน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น