เมื่อวาน
อาม่า ได้แสดงธรรม "ตถตา" ต่อหน้าลูกๆ
โดยยกตัวอย่าง ที่พระพุทธองค์ทรงชูดอกบัวขึ้นมา
"ในดอกบัว มีทุกสรรพสิ่ง และในทุกสรรพสิ่งก็อยู่ในดอกบัว"
สิ่งนี้เรียกว่าภาวะ "ตถตา" คือมองเห็น
และเข้าใจกระแสปรุงแต่งแห่งธรรมชาติตามเหตุตามปัจจัย
หนึ่งชิวิตตาย น้ำเลือด หนอง ไหล ก็ระเหยสู่ฟ้า
กลายเป็นเมฆฝน หล่นลงมาเป็นน้ำดื่ม
กาแฟ แล้วมาเป็นเลือด เป็นฉี่ เป็นธาตุน้ำของคนอื่น
ธาตุดิน อุจจาระแล้วลงไปซึมลงดิน
เป็นพืช เป็นผัก ปลากิน ไก่กิน
แล้วสัตว์ใหญ่กว่าก็มากินต่อๆ กัน
เป็นวัฎจักรหมุนเวียนของชีวิต
ลมหายใจคนหนึ่งเมื่อสูดเข้า ก็ต้องสูดออก
แล้วลมนั้น ก็ต้องเข้าไปอยู่ในคนอื่น สัตว์อื่น
ธาตุต่างๆ ที่อยู่ในเราต่างเป็นส่วนหนึ่งของกัน
และกันล้วนสลับหมุนเวียน
ทุกสรรพสิ่งจึงเอื้ออาศัยกัน อยู่ในกันและกันตลอดเวลา
เราอยู่ในเขา เขาอยู่ในเรา
ดังนั้น จึงไม่ควรแบ่งแยก โกรธเกลียดกันเลย
การแบ่งแยก มาจากจิตที่ปรุงแต่งขึ้นมาทีหลังทั้งสิ้น
ดอกบัว "ดอกนั้น" จึงมีในทุกอย่าง
และทุกอย่างก็มีในดอกบัว
คำว่าธรรม มาจากธรรมชาติ
แปลว่า ทุกสรรพสิ่งในโลกธาตุนี้ล้วนคือธรรมหมด
จะกินเดิน นั่งนอน คนสัตว์ สิ่งของ
ดีเลว สูงต่ำ ดำขาว ล้วนเป็นธรรม
ธรรมทั้งปวงล้วนเกิดจากใจ
อาการแห่งใจเกิด ธรรมก็เกิด
อาการแห่งใจดับ ธรรมก็ดับ
เราคือโลก โลกคือเรา
เพราะเรานี่แหละ ที่สร้างโลกของเราขึ้นมา
โลกแต่ละคน จึงแตกต่าง เพราะใจต่าง
โลกของคนบางคนมีแต่รักเพราะคลั่งรัก
โลกของคนบางคนมีแต่ธรรมะเพราะคลั่งธรรมะ
บางคนคลั่งเกียรติยศ ชื่อเสียง
บางคนคลั่งกีฬา คลั่งการแข่งขัน
นานาตามอาการของใจที่สร้างโลก
แต่...ที่สุดแล้ว
ทุกสรรพสิ่ง "จบที่ใจ" สถานเดียวเช่นกัน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น