เพราะ
"สุญญตาวิหาร"
นั่น ยังมิใช่ที่สุดแห่งธรรม
อั้วะ
จึงต้องกลับมา
กลับมาเพื่อรวบรวมลูกหลาน
ที่กระจัดกระจายพลัดหลง
ให้กลับบ้านแห่งจิตวิญญานทั้งหมด
เมื่อสรรพสัตว์
ล้วนไม่หลุดพ้นจากภูมิทั้ง3
คือ
กามภพ รูปภพ อรูปภพ
อาหาร เครื่องนุ่งห่ม ยารักษาโรค ที่อยู่อาศัย
ล้วนเป็นสิ่งจำเป็นทั้งสิ้น
พระโพธิสัตว์
จึงต้องโปรดด้วยการอนุโลม
ไม่ปฎิเสธสมมุติบัญญัติในธรรมใดๆ
หากพบผู้ป่วยไข้ เราต้องเป็นโอสถ
หากพบคนหลงเราต้องชี้ทางที่ถูกต้อง
หากไปในสังสารวัฏอันมืดมิดเราต้องเป็นแสงสว่าง
ขาดขาดแคลนทรัพย์เราต้องเป็นเพชรจินดา
หากขาดแคลนธรรมเราจะเป็นผู้ป้อนธรรม
การอนุโลมนี้
เปรียบเราเป็นน้ำ
ที่รูปร่างต้องอนุโลมดั่งภาชนะ
แก้ว ขัน จาน ถ้วย
รู้ไว้เถิดว่า
ทุกจริยาวัตรโพธิสัตว์
ที่อนุโลมสัตว์ด้วยมุ่งหวัง
โปรดสรรพสัตว์บำเพ็ญธรรม
สู่สภาวะเดิมแท้นั้น
คือ
การถวายความเคารพ
พระพุทธเจ้าทั้งปวง
อย่างสูงสุด
มหาปนิธานของพระโพธิสัตว์
ไม่มีข้อจำกัดใดๆ
หากการโปรดนั้น
เป็นไปเพื่อปลุกโพธิจิต
ให้ลูกหลานเข้าสู่ธรรมญาน
....พระเชนเรซิก....
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น