การพลิก
"ฝ่ามือ"
ของลูกๆ คือโอสถ รักษาหัวใจอาม่า
หัวใจพระโพธิสัตว์นั้นยิ่งใหญ่
พลังชีวิตนั้นมากมายสุดประมาณด้วย..รัก
ออกจากโรงพยาบาล
ก็ขึ้นเครื่องเดินทางโปรดเวไนยเลย
อาม่าไม่สนใจภัยพิบัติโลก
เพราะถือว่าเป็นเรื่องของธรรมชาติ
ที่จะต้องเกิดขึ้นเป็นธรรมดา
และเป็นแค่ปลายเหตุ
แต่ใช่ว่าจะทิ้งหรือละเลย
เมื่อมีเหตุ ก็ฉุดช่วยแก้ไขกันไป
เกื้อกูล ลงพื้นที่ ดูแลฉุดช่วยกัน
แต่....
อาม่าให้ความสำคัญกับภัยพิบัติในจิตมนุษย์
ที่เกิดขึ้นทุกนาที ทุกวัน ทุกเวลา
ในโลกใบนี้
สังคมขาดศีลธรรม ผิดผัวผิดเมีย
ลูกฆ่าพ่อแม่ เพื่อนมนุษย์ฆ่ากันทำร้ายกัน
เบียดเบียนกัน ปล้นฆ่า เอารัดเอาเปรียบ
ขาดการเกื้อกูลเห็นแก่ตัว
กอบโกย ทำลายธรรมชาติ
ทั้งภายในตนและธรรมชาตินอกตน
นี่ต่างหากล่ะ
คือต้นเหตุของคำว่าภัยพิบัติจริง
หากภัยพิบัติในจิตมนุษย์เบาบางลง
ความเห็นแก่ตัวเบาบางลง
การทำร้ายการทำลายทั้งบุคคล
และ
การทำลายบรรยากาศธรรมชาติก็ลดน้อยลง
วันที่ลูกๆ มาพบอาม่า
ล้วนมาด้วยความทุกข์
มาด้วยลักษณะ แบมือ ร้องขอ อ้อนวอน
และ
มองไม่เห็นธรรมที่คลายทุกข์ลูกได้จริงๆ
แต่เมื่อเวลาผ่านไป
ณ วันนี้
ลูกของอาม่าส่วนใหญ่ได้ยกระดับจิตวิญญาน
พลิกมือที่เคยแบขอ
จะเป็นผู้รับ ผู้จะเอา เป็น
"คว่ำ"
เพื่อเป็นผู้ให้ ผู้เกื้อกูล
ลูกรัก
สิ่งนี้แหละ คือพลังชีวิต
ที่เยียวยาหล่อเลี้ยงหัวใจอาม่า
ให้สละทุกสิ่งได้เพื่อเดินต่อไป
ตามเจตนารมณ์
หลักๆ ที่มี 3ข้อ คือ
1.
ยกระดับจิตวิญญานลูกๆ
ให้เข้าสู่จิตวิญญานระดับพระพุทธเจ้า
คือ
กลับสู่ความเป็นพุทธะ จิตเดิมแท้แห่งตน
2.
เมื่อลูกๆยกระดับจิตวิญญานตนเองได้แล้ว
จงเป็นอนันตประทีปแสงเทียน
ฉุดช่วยเพื่อนมนุษย์
ให้มีพรหมวิหาร4
เป็นแสงสว่างส่งต่อๆกันไป
3.
ช่วยขนรื้อภพภูมิ
ตัดอบายให้แก่เวไนย
ทั้งภาคหยาบ ภาคทิพย์
ในภาคหยาบ
คือพลิกจิตปัจจุบัน
ให้เขาเข้าสู่เส้นทางถูกต้องดีงาม
ยุติกรรม มีเสบียงก่อนที่จะสิ้นลมหายใจ
ในภาคทิพย์นั่น
คือปลดปล่อยพลังงานมืด
ที่ทุกข์ทรมานมากมายเต็มโลกธาตุในขณะนี้
ชีวิตอาม่า
จึงเดินไปด้วยมหาปนิธาน
อันมีพระพุทธเจ้า
และ
พระมหาโพธิสัตว์
เป็นต้นแบบแนวทางอันประเสริฐ
จงยกระดับจิตวิญญานตน
ออกจากภัยพิบัติภายในกันเถิด
ลูกๆของอาม่า
อาม่า...พระเชนเรซิก...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น