ความลึกซึ้งแห่งภูมิธรรม

โอวาทธรรมวันธรรมสวณะ

เช้านี้

ลูกรัก..ความลึกซึ้งแห่งภูมิธรรม

พระโพธิสัตว์แห่งอจินไตย

วิมุตติธรรมที่บ่มเพาะยาวนานมาหลายพุทธันดรนั้น

จะไม่ได้ให้ค่าธรรมใดๆ นอกเหนือไปจากแค่"อุปายะ" 

และรู้เท่าทัน 

วิปัสสนา...วิปัสสนู....วิปัสสนึก

"วิปัสสนา "

คือรับรู้แล้วพิจารณาทุกสิ่งตามความเป็นจริง 

ด้วยจิตที่สงบเข้าใจธรรมชาติ 

ข้ามผ่านทวิภาวะไม่แบ่งแยกใดๆ

แม้ กิเลสหรือ หรือโพธิ ดีชั่ว

เจริญปัญญา ด้วยมองเห็นไตรลักษณ์จริงๆ 

ว่าธรรมทั้งปวงเสมอกันหมด 

เกิดและดับจากปัจจัยอิงอาศัยไร้แก่นสาร 

แห่งการเข้าไปยึดมั่น ยึดถือ

"วิปัสสนู" 

คือ การยึดติดกับผลที่ได้รับจากวิปัสสนา 

เช่นยินดี ในแสงสว่าง ยินดีกับการรู้
ยินดีต่อปาฏิหารย์ 

ต่อนิมิต การเชื่อม สื่อสาร
หรือสภาวะต่างๆ

"วิปัสสนึก "

คือคิดเอาเองว่า
สัจธรรมเป็นแบบนั้น แบบนี้ 

โดยไม่ได้รู้จักแก่นแท้
ของธรรมชาตินั้นๆจริง

ดังนั้น...นะลูก

การเจริญโลกียะมรรค 

ผลที่ได้จึงไม่ใช่การดับสมุทัย หรือดับทุกข์

แต่คือ บุญ และให้ผลแก่ขันธ์(การปรุงต่อ)

สรรพธรรมนั้น เกิดเอง ดับเอง 

ไม่มีอะไรที่เกิดจริง ไม่มีอะไรที่ดับจริง

นอกจากอุปาทานของเรา

ที่เข้าไปสำคัญว่ามีการเกิด มีการดับ 

และมีการบรรลุของเรา โดยตัวเรา เพื่อตัวเรา

การออกจากตัวเอง ที่หวังผลใดๆทั้งปวง

โลกียมรรค(๘) จึงแปรเป็น โลกุตรมรรคได้

นิพพาน โดยปราศจาก ผู้นิพพาน

ว่างโดยปราศจาก "ผู้ว่าง"

บุญ ปราศจาก ผู้บำเพ็ญบุญ

นั้นแหละ...ลูก 

"วิมุติธรรม"

ธรรมแห่งการหลุดพ้น

ปัญญาบารมี อธิษฐานบารมี 

ที่ลูกๆสั่งสมกันมาจนมาพบกับอาม่าในภพชาตินี้

ก็เพื่อ

"จบเสียที และดับกันเสียที"

กับ...

โลกียธรรม โลกียมรรค 

ที่ลูกๆวนเวียนกันมานาน

อาม่า#พระเชนเรซิก#