- #ถ้าผู้ตายที่ไม่ได้ผ่านการฝึกฝนใด ๆ จงกล่าวกับเขาดังนี้ว่า " จงแน่วแน่อยู่ในพระพุทธองค์ที่เปี่ยมด้วยกรุณา ( พระอวโลกิเตศวร ) "#
- เจอประโยคนี้ ในคัมภีร์มรณะศาสตร์ของทิเบต ทำให้อาม่าเข้าใจว่า เหตุใด ผู้ป่วยระยะสุดท้ายที่อาม่าไปส่งเขา จึงไปสู่สุคติภูมิ
- และญาติบางรายก็ฝันว่า ผู้ตายกลับมาบอกลูกหลาน ฝากขอบคุณอาม่า ที่เขาโดนลากไปแล้ว แต่มีมือที่มองไม่เห็นมาเขียนอักขระที่หน้าผาก แล้วผู้ตายก็หลุดลอยละลิ่วกลับมา จากทุคติภูมินั้น
- บาร์โด คือศาสตร์มรณะของทิเบต
- บาร์โดเป็นคำธิเบตที่มีความหมายว่า" การเปลี่ยนผ่าน " หรือช่อง ว่างระหว่างสถานการณ์ที่สิ้นสุดลงและอีกสถานการณ์ที่กำลังเกิดขึ้น
- บาร์ แปลว่า " ในระหว่าง " และโด แปลว่า " ถูกระงับ " หรือ " ถูกโยน "
- คำสอนเกี่ยวกับบาร์โด เราจะพบว่าความรู้ของพระพุทธองค์เกี่ยว กับชีวิตและความตายนั้นช่างลึกซึ้งและครอบคลุมกว้างขวางอย่างยิ่ง
- และแท้ ที่จริงสิ่งที่เราเรียกว่า " ชีวิต " และสิ่งที่เราเรียกว่า " ความตาย " นั้นไม่สามารถ แยกจากกันได้เลย เมื่อมองและทำความเข้าใจจากแง่ของการรู้แจ้ง
- เราสามารถแยกความเป็นไปของคนออกเป็นสี่ด้าน อธิบายได้ว่า...
- 1.ชีวิต ได้แก่บาร์โด " ธรรมชาติ " คือ บาร์โดแห่งชีวิตที่กำลังดำเนินนี้
- 2.ภาวะใกล้ตายจนตาย ได้แก่บาร์โด " อันทุกข์ทรมาณ " คือ บาร์โดแห่งการตาย
- 3.ความตายได้แก่บาร์โด " อันแจ่มกระจ่าง " คือ บาร์โดแห่งธรรมตา
- 4.ภาวะหลังความตายและการเกิดใหม่ได้แก่บาร์โด " แห่งกรรม " หรือ บาร์โดแห่งการถือกำเนิด
- นั่นคือ....
- ๑. บาร์โดธรรมชาติหรือบาร์โดแห่งชีวิตนี้ครอบคลุมช่วงเวลาตั้งแต่เกิดจน ตาย ตามความรู้ในระดับที่เรามีอยู่ในปัจจุบัน
- ช่วงเวลาดังกล่าวอาจดูเหมือน ว่าไม่น่าจะเป็นบาร์โดหรือความเปลี่ยนผ่าน แต่หากเราใตร่ครวญก็จะเห็น ได้ชัดว่า เมื่อเทียบกับช่วงเวลาอันยาวไกลของสัมสารวัฏของเราแล้ว บาร์โด ของชีวิตนี้เป็นช่วงเวลาเดียวเท่านั้น
- ดังนั้นจึงเป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุดสำหรับ การเตรียมตัวตาย โดยการทำใจให้คุ้นเคยกับคำสอนและปฏิบัติจนตั้งมั่น
- ๒. บาร์โดอันทุกข์ทรมาณหรือบาร์โดแห่งการตายกินเวลาตั้งแต่ขั้นตอนแห่ง การตายเริ่มขึ้น ไปจนถึงการสิ้นสุดของสิ่งที่เรียกว่า " ลมหายใจภายใน "
- บาร์โดดังกล่าวจะมาสุดตรงที่การปรากฏแห่งธรรมชาติของจิตเดิมแท้ ซึ่ง เราเรียกว่า " ความกระจ่างแห่งพื้นภูมิ " ขณะสิ้นชีวิต
- ๓. บาร์โดอันแจ่มกระจ่างหรือบาร์โดแห่งธรรมตา ซึ่งครอบคลุมประสบการณ์ หลังความตาย
- อันเป็นภาวะที่ธรรมชาติแห่งจิตได้แผ่รัศมี เป็น ความกระ จ่างหรือ " แสงกระจ่าง " ซึ่งปรากฏเป็นเสียง สี และแสง
- ๔. บาร์โดแห่งกรรมหรือบาร์โดแห่งการถือกำเนิด คือสิ่งที่เราเรียกกันโดย ทั่วไปว่า บาร์โดหรืออันตรภพ ซึ่งไปสิ้นสุดเมื่อเราไปเกิดใหม่
- สิ่งที่แยกแยะและบ่งชี้บาร์โดแต่ละประเภทเหล่านี้ล้วนเป็นช่องว่างหรือช่วง เวลาที่มีโอกาสรู้แจ้ง
- โอกาสแห่งการหลุดพ้นเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่องและไม่สะ ดุดขาดช่วงตั้งแต่เกิดไปจนตาย
- และคำสอนเรื่องบาร์โดเป็นกุญแจหรืออุป กรณ์ที่ช่วยให้เราค้นพบและจดจำโอกาสดังกล่าวได้ และใช้โอกาสดังกล่าว ให้เกิดประโยชน์มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้
- #กลับจากทิเบต อาม่าจะเผยแพร่ และสอนคัมภีร์มรณะศาสตร์แห่งบิเบตนี้ เพื่อประโยชน์ที่ลูกๆจะนำไปเป็นประโยชน์ตนเอง และช่วยคนใกล้ตัว ยามถึงเวลาต้องจาก#
- อาม่า....พระเชนเรซิก
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น