จุดเริ่มต้นและจุดจบคือ "จุดเดียวกัน"

• พระโพธิสัตว์นั้น...จะอ่อนแอ ปวกเปียก แปดเปื้อนเพียงเพราะการมาคลุกคลีโปรดเวไนยก็หาไม่
• เพราะการที่ต้องทำงานหนักทั้งกาย วาจา ใจเป็นแค่การอนุมาน อุปโหลกธาตุทั้ง4ตามธรรมชาติมาเป็นเรือนอาศัยชั่วคราว เพื่อทำหน้าที่
• ผู้ที่เลือกเดินเส้นทางนี้ จึงต้องเด็ดเดี่ยวและเข้มแข็ง ถ้าอ่อนแอ ช่วยตัวเองยังไม่ได้ แล้วจะช่วยใครได้
• การบำเพ็ญโพธิจริยานั้น จึงต้องหยั่งถึงสุญญตา(ความว่าง)ก่อน
• สามารถท่ามกลางปัญจานันตริยภูมิ(นรกของผู้ที่ก่ออนัตตริยกรรม)โดยปราศจากความเร่าร้อน
• สามารถอยู่ในนรกภูมิ โดยปราศจากการครอบงำแปดเปื้อนด้วยมลทิน
• สามารถอยู่ในภูมิเดรัจฉาน โดยปราศจากโทษแห่งอวิชชาและมานะ
• สามารถอยู่ในเปรต อสุรกายได้ โดยมีกุศลบริบูรณ์ ไม่บกพร่อง
• ในขณะเดียวกัน...แม้จุติ ในรูปรูปาวจรภพ อรูปาวจรภพ(เทวดาและพรหม)ก็ไม่มั่นหมายว่าสวรรค์นั่น เป็นภพอันวิเศษ
• แม้จักสำแดงประหนึ่งว่า เป็นผู้เข้านิพพานได้ แต่ก็ไม่ละ ชาติ มรณะ จนหมดสิ้น
• หากสามารถดำเนินตามปฏิปทาเหล่านี้ได้ พระโพธิสัตว์พระองค์นั้น ก็ย่อมชื่อว่า เป็นผู้ถึงพุทธภูมิแล้ว
• การเดินทางอันยาวไกลนั้นเป็นแค่สมมุติบัญญัติ ด้วยกาะ(เวลา) สำหรับพระโพธิสัตว์หามีไม่
• จุดเริ่มต้นและจุดจบคือ "จุดเดียวกัน"
• อยู่ตรงไหนก็ได้ ไร้ซึ่งการแบ่งแยก "ขอแค่ได้แสดงความเคารพต่อพระพุทธเจ้า และช่วยเหลือสรรพสัตว์"
• นั่นคือ วิสุทธิภูมิ ที่ิอยู่อันประเสริฐแห่งโพธิญาน
• #อาม่า#พระเชนเรซิก