โลกุตระธรรม ที่คนมีปัญญาบารมีจริงๆ
จะสามารถเข้าใจและเข้าถึง
จนเป็นอิสระอย่างแท้จริงได้
สัมมาทิฏฐิ เป็นสิ่งที่ถูกขนานนามว่า
"เลิศเหนือโลก"
มิจฉาทิฐิ เป็นสิ่งที่ถูกขนานนามว่า
"ข้องอยู่ในโลก"
เมื่อใดที่ทิฏฐิทั้งสองอย่าง
ไม่ว่าสัมมาหรือมิจฉา
ถูกสลัดพ้นออกไป
...เมื่อนั้นโพธิแท้ย่อมปรากฏ...
การที่จะจุดไฟให้สว่างขึ้น
ในดวงหทัยอันมืดมัว
เพราะเกรอะกรังไปด้วยกิเลส
เราจะต้องดำรงแสงสว่างแห่งปัญญา ไว้เนืองนิจ ฯ
มิจฉาทิฏฐิ ย่อมทำให้เราติดจมอยู่ในห้วงกิเลส ฯ
ส่วนสัมมาทิฏฐิ ย่อมเปลื้องเราออกจากกองกิเลสนั้น ๆ
แต่เมื่อใด
เราอยู่ในฐานะที่เหนือไปกว่าทิฏฐิทั้งสองอย่างนี้
...เมื่อนั้นเราย่อมบริสุทธิ์โดยเด็ดขาด...
โพธิ เป็นสิ่งมีประจำอยู่แล้วภายใน จิตเดิมแท้ ของเรา
การพยายามมองหาโพธิจากที่อื่นนั้น เป็นความเขลา ฯ
จิตที่บริสุทธิ์นั้น
จะหาพบได้ภายในจิตอันไม่บริสุทธิ์ของเรานั่นเอง
ในทันใดที่เราดำรงจิตอย่างถูกต้อง
เราย่อมเป็นอิสระจากสิ่งบดบังสามประการ คือ
กิเลส
บาปกรรม
และการต้องทนใช้บาปอยู่ในนรก
ถ้าเราเดินอยู่ในมรรคาเเห่งการตรัสรู้
เราไม่จำเป็นต้องกลุ้มใจด้วยสิ่งที่ทำให้เราต้องสะดุดล้ม
ถ้าเราคอยสอดส่ายตา
ระวังความผิดของเราเองอยู่เสมอ
เราก็เดินไถลออกไปนอกหนทางที่ถูกไม่ได้...
และเพราะเหตุที่ชีวิตทุกๆแบบ
ย่อมมีวิถีทางแห่งความรอดพ้น
เฉพาะของมันเองทุกแบบ
ฉะนั้น ชีวิตทั้งหลายจะไม่ก้าวก่าย
หรือกระทบกระทั่งซึ่งกันและกัน
และ โดยการสลัดนิสัย
ที่ชอบค้นหาความผิดของคนอื่น ออกไปเสียจากสันดาน
เราย่อมตัดวิถีทางการมาของกิเลส ได้เป็นอย่างดี
...เมื่อใดความชัง ไม่กล้ำกรายใจเรา
...เมื่อใดความรัก ไม่กล้ำกรายใจเรา
...เราหลับสบาย ฯ...
สังฆปรินายกที่ 6 เว่ยหล่าง
พุทธทาสภิกขุ...แปล
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น