พระอรหันต์และนิพพาน ยังไม่ใช่ที่สุดของพระพุทธศาสนา

พระอรหันต์และนิพพาน ยังไม่ใช่ที่สุดของพระพุทธศาสนา

ถ้าอรหันต์และนิพพานคือที่สุด
พระพุทธเจ้าทั่วทศทิศอันไม่มีประมาณคงไม่บังเกิด

พระอรหันต์ เป็นจุดเริ่มต้นที่มั่นคงที่จะต่อยอดไปสู่โพธิญาณ

แต่ด้วยเมตตาอันไม่มีประมาณจากจิตที่ตื่นแห่งพุทธะแผ่ไพศาล

เส้นทางการต่อยอดจึงพัฒนา ไปสู่ประโยชน์สุขอันไม่มีประมาณของเวไนยจึงเกิดขึ้น

การที่พระโพธิสัตว์ละทิ้งความสำเร็จของตนเพื่อสรรพสัตว์นั้น

จิตของท่านก็จะหลอมรวมเป็นสิ่งเดียวกับทุกสรรพสิ่งอย่างสมบูรณ์

คำสอนเรื่องนิพพานไม่มีแก่นสาร สาระสำคัญสำหรับพระโพธิสัตว์เลย

นิพพานนั้นไว้สำหรับจูงใจผู้ที่ยังข้ามผ่านความหวาดกลัวภัยแห่งสังสารวัฏอันเป็น"มายา"มิได้

เมื่อปรีชาญานที่เป็นหนึ่งเดียวกับธรรมชาติเผยออกมาจะทำให้ตระหนักถึงอริยญานแห่งตนอย่างสมบูรณ์

ถึงจุดนี้ มิได้มีชีวิตเพื่อตนเองแล้วและรู้ว่า

สำหรับพุทธะทั้งหลาย "นิพพานหามีไม่"

นิพพานจะมี เมื่อสำนึกได้ว่าไม่มีอะไรเลย

นอกจากสิ่งที่เห็น ที่ปรุง ที่ขีดเขียน จากจิตตนเท่านั้น

นิพพานจะมีเมื่อรู้ว่าทั้งสังสารวัฎและนิพพานเสมอกัน ด้วยมาจากจิตแบ่งแยก และอยู่ในความคิดตน

นิพพานจะมี เมื่อจิตรู้คิดและความเห็นแบ่งแยกถูกชำระล้างไปหมด

นิพพานจะมีเมื่อต้องมีอำนาจพระพุทธเจ้าอุ้มชูให้สันติและเมตตา

ถึงจุดนี้การคิดถึงสัจธรรม ไม่เป็นที่สนใจอีกต่อไป

อริยญานซึ่งเป็นพุทธิภาวะ จะแสดงในรูปแบบความเมตตาที่นอกเหนือการคิดถึงตน

และมีความกรุณาบริบูรณ์ต่อสิ่งทั้งปวง

เมื่อจุดกลับตัวอันลึกซึ้งนี้ปรากฎ "ภาวะตถาคต"

ซึ่งเป็นอริยญานเพื่อความหลุดพ้นของสิ่งทั้งหลายทั้งปวงก็จะแสดงออกมา

นั้นแล...คือนิพพานแห่งพระโพธิญานล่ะ

#อาม่า#พระเชนเรซิก