"คำว่าอัตตาๆ เหล่านี้เป็นเพียงโลกสมัญญา

• โปฎฐปาทเอ๋ย สมณบางพวก...เราถามว่า 
• "เออ ท่านทั้งหลาย...... ท่านเคยได้ยินเสียงร้องบอกของพวกเทพที่อยู่ในโลกอันมีสุขแต่ส่วนเดียว และที่นั่นไม่มีทุกข์เลย
• บอกให้เราปฎิบัติตามจะลุถึงโลกอันสุขนั้น หรือไม่"
• ถูกถามอันนี้ พวกเขาตอบ....หามิได้ พระเจ้าข้า
• โปฎฐปาทเอ๋ย จงฟังดูเถิด ถ้อยคำเหล่านั้นมีหลักการหรือไม่
• พระองค์ทรงตรัสสอนต่ออีกว่า
• มัน เป็นเพียงความฝัน ไม่สามารถรับรอง หรือยืนยันได้สักอย่างเดียว 
• พระองค์ทรงสอนให้ละเสียซึ่ง ความโง่เขลาของผู้ยึดอัตตามี3อย่าง
• คือ "กายเนื้อ กายทิพย์ และใจ"
• จากนั้น..ทรงตรัสต่อว่า
• "คำว่าอัตตาๆ เหล่านี้เป็นเพียงโลกสมัญญา เป็นเพียงภาษาโลกโวหารและเป็นเพียงโลกบัญญัติ
• ตถาคตก็ย่อมร้องเรียกคือกล่าวถึงไปตามเหมือนกัน แต่หาจับฉวยเอาไม่
• (พระบาลีหน้า 249)
• ..........ตรองดูเถิด ว่าเสียงเทพที่ไม่ได้นั่งคุยกันได้ยินกับหู พระองค์ทรงกล่าวว่าความฝัน
• แต่แม้เสียงที่พูดกันตรงหน้าพระพักตร์แท้ๆ
• พระพุทธองค์ยังทรงไม่หยิบฉวยเป็นสาระเลย
• ........ธรรมทั้งปวง มีวิมุตติเป็นแก่นสาร คือไม่ยึดมั่นถือมั่นสิ่งใดหมด
• #ในวิถีโพธิจริยา อาจหยิบฉวยมาใช้ อาจกล่าว อาจสอน อาจมีกริยา ที่ต้องใช้ธรรมต่างๆมาปรกโปรดตามจริตสัตว์ เรียกว่า อุปายะ#
• แต่จะยึดมั่น จะให้ค่า ว่าจริงหรือไม่จริง ย่อมไม่มี ในผู้ท่ามกลางแล้ว ซึ่งสมมุติและวิมุตติ
• นิพพานท่ามกลางสังสารวัฎเป็นเช่นนี้ ลูกรัก
• ***คเต คเต ปาระคเต ปาระสังคเต โพธิ สวาหา”
• ไป ไป จงไปฟากฝั่งโน้นโดยสิ้นเชิง
• ลูกไม่ต้องให้ค่า ไม่ว่า กายเนื้อ กายทิพย หรือใจ
• ปล่อยวาง หลุดพ้น จาก พันธนาการทั้งปวง!!!!"******
• #อาม่า...พระเชนเรซิก#