โลกียะ และโลกุตตระ นั้นอยู่ด้วยกัน ตั้งปรากฎเป็น"ธรรมคู่"

• โลกียะ และโลกุตตระ นั้นอยู่ด้วยกัน ตั้งปรากฎเป็น"ธรรมคู่" ซ้อนกันอยู่
• ผู้ที่มองอย่างโลกียะ ก็จะมองสิ่งนั้นสิ่งนี้แตกต่าง และเข้าไปจับฉวยด้วยใจ สะท้อนออกมาเป็นความรัก ความชัง แล้วปรุงแต่งเป็นความสุข ความทุกข์ โคมไฟฟ้า โต๊ะ ตู้ หนังสือ คน สัตว์ ล้วนแตกต่าง
• แต่............
• ผู้ที่มองอย่างโลกุตตระ ย่อมมองเห็นทุกสิ่งเป็นสิ่งเดียวกันหมด
• ไม่ว่า โคมไฟฟ้า โต็ะ ตู้ หนังสือ คน สัตว์ คือมองเห็น สามัญญลักษณะ ของสิ่งทั้งปวงไม่เที่ยง เปลี่ยนแปลงเป็นอนัตตา เป็นความหมุนเวียนของธาตุทั้งหลาย ตามเหตุปัจจัย
• ล้วนน่าระอา หาสาระ ที่ไปหยิบฉวยยึดถือเป็นตัวตนไม่ได้
• ทั้งโลก...จึงมีแต่ความลวงของกฎขนาดและเวลาเท่านั้น
• ความจริงกับความเท็จ 
• ความดีกับความชั่ว สูงต่ำ บุญบาป
• ก็เป็นแค่สังขตธรรมที่เกิดจาก จิตตสังขาร คือการปรุงแต่งของจิตนั่นเอง
• ดังนั้น การมองโลกของพระอริยะเจ้า
• ดั่งคำที่ว่า"โลกราบเป็นหน้ากลอง"
• ไม่ใช่ต้นไม้ล้ม เสาไฟฟ้าล้ม หรือปาฎิหารย์โลกแบนอย่างที่เข้าใจ
• แต่ในสายตาท่าน ทุกอย่างเป็น"ความว่าง"ที่เสมอเท่ากันหมด
• ในลักษณะสามัญ ของการเกิดขึ้น ตั้งอยู่และดับไป

1. #อาม่า#พระเชนเรซิก