จงลืมตาเถิดลูก พระนิพพานจะบังเกิด เมื่อลูก"ไม่มี"

• ลูกรัก พ่อไม่เคยสอนให้เจ้าเนิ่นช้าในธรรม 
• พ่ออาจนำพาเจ้าสร้างมหาทานบารมี ขนรื้อภพภูมิ 
• ทำภารกิจหน้าที่ อันเป็นการสร้างสั่งสมบารมี เพื่อสะสมเสบียงบุญให้เจ้า
• แต่ในด้าน"ปัญญาบารมี" พ่อได้ให้ปรมัตถ์ธรรม คือยอดสูงสุดกับลูกเสมอ
• จริงๆแล้ว ตัวลูกนั่นแหละ คือพระนิพพาน
• ลูกอาจหลับใหลแล้วฝันว่า
• ลูก เป็นหญิง เป็นชาย เป็นพ่อ เป็นแม่
• เป็นเจ้านาย เป็นลูกน้อง
• เป็นอะไรๆที่ลูกเป็นอยู่ และต้องเดินทางไปสู่มรรคผลนิพพานให้ได้
• ด้วยความเข้าใจอันคลาดเคลื่อน เพ้อฝันในวิปลาสสัญญา 
• ลูกจึงเวียนวนมา สูญเปล่าเป็นเอนกชาติ
• แต่เมื่อใดที่ลูกหยุดฝัน สิ่งที่ดำรงอยู่คือพระนิพพาน
• พระไตรปิฎกหรือนักบวชพูดกันมานานเป็นศตวรรษแล้วว่า
• "พระนิพพานอยู่ในตัวเรา คือกายและใจนี้"
• แต่ความเชื่อก็ละเมอเพ้อพกเหมือนกันถ้าลูกไม่สัมผัสจริงๆ และยังเอาผ้าปิดหน้า ปิดดวงตาแสวงหามายานอกตน
• ลูกจะสัมผัสปรมัตถ์ธรรมอันเป็นความจริงสูงสุดได้ เมื่อลูกลืมตาแล้วพบความจริงว่า
• เพราะ"ลูกมิได้มีอยู่"
• ลูกจึงเป็น....พระนิพพาน
• #พ่อรักเจ้ายิ่งกว่าชีวิต ไหนเลยจะไม่ส่งเจ้าข้ามฝั่ง 
• และหากแม้เจ้าเดินไปจากพ่อ พ่อก็ยังอุ่นใจเสมอว่า 
• เจ้ามีข้าวห่อที่พ่อให้ คือเสบียงบุญ 
• อันเป็นบารมีธรรม หรืออริยทรัพย์ 
• ให้เจ้าไม่หิว ให้เจ้าไม่ลำบาก ระหว่างการเดินทางที่ไม่มีจริงนั้นๆ#
• และจงจำไว้ว่า ลูกศิษย์อาจฆ่าครูบาอาจารย์ได้ 
• แต่ครูบาอาจารย์ฆ่าลูกศิษย์ไม่ได้
• ดังนั้น ลูกก็คือลูกเสมอ พ่อแม่ก็คือพ่อแม่เสมอ
• ทุกครั้งที่ลูกมาหาพ่อ พ่อจะอ้าแขน รับเจ้ามาสู่อ้อมกอดเสมอ
• แม้ในอ้อมกอดนั้น ทุกๆครั้ง 
• พ่อจะต้องรับ โรคภัยไข้เจ็บ วิบากกรรม เวทนา 
• และเจ้ากรรมนายเวรลูก มาสู่ตัวพ่อ
• การกอดของพ่อมีนัยยะเสมอ มิใช่การสร้างภาพ 
• แต่เป็นการล้างธาตุขันธ์ลูก ช่วยลูก 
• โดยมีสังขารพ่อ รองรับความทุกข์ทั้งมวลแทนเจ้า
• จงลืมตาเถิดลูก พระนิพพานจะบังเกิด เมื่อลูก"ไม่มี"
• อาม่า....พระเชนเรซิก

• ผู้บรรลุ ผู้ไม่บรรลุ สิ่งที่บรรลุ ล้วนมายา
• จิตธรรมดา หรือจิตตรัสรู้ ล้วนมายาเท่าเทียมกัน
• ด้วยทั้งคน ทั้งจิต ทั้งนิพพาน ทั้งสังสารวัฎ ล้วนเป็นความว่างที่เสมอเท่ากันหมด
• จิตโง่ จิตตรัสรู้ ก็ล้วนเป็นธรรมสมมุติ ธรรมปรุงแต่ง
• เพราะโลกุตตระธรรม พระพุทธองค ตรัสว่าทั้งกายและจิตล้วนเป็นอนัตตา
• ลูกต้องยืนอยู่บนยอดเขาแล้วลูกจะเห็นทุกมุม อย่างทะลุปรุโปร่ง
• การวนเวียน อยู่ตีนเขา
• ลูกเสียเวลามาแล้ว กี่อสงไขย