กาย เวทนา จิต และธรรม
ส่วนใหญ่ทุกคนจะสาละวนอยุ่
แต่กับ กาย เวทนา จิต
แต่แยกธรรม (ตัวหลัง)
ออกจากธรรมชาติในชีวิต
ประจำวัน..
จะมุ่งแต่ กาย เวทนา จิต
ชะส่วนใหญ่..
"กาย"เฝ้าพิจารณากายกัน
"เวทนา"เฝ้าพิจารณาความรู้สึกกัน
"จิต"เฝ้าดูอาการของจิตกัน
แต่..
"ธรรม"
กลับพยายามแยกตัวเองออกจาก
ธรรมชาติ..
มันเลยคาที่การปฎิบัติไม่จบสิ้น
เพราะ....
แยก..ธรรม ออกจากธรรมชาติ
ไม่เข้าใจกันว่า...
ตัวชีวิตนั่นแหละ คือ ..ธรรมมะ
ธรรมะอยู่ในทุกอิริยาบถ..
ธรรมะอยู่ในทุกหนทุกแห่ง
ธรรมะอยู่ในชีวิตประจำวันนี้แหละ
คนส่วนใหญ่จึงสงบ ระงับได้
เฉพาะอยู่ในวัด อยู่ในสถานธรรมเท่านั่น
..แต่พอออกมา...
ดำเนินชีวิตประจำวันปกติ..แล้ว
โดนกระทบ หลุดเลย..
ไม่ผ่าน มันก็เลยคาอยู่ที่การ
ปฎิบัติไม่สิ้นสุด..
แล้วจะจบภพชาติกันได้เช่นไร
ผูกเวร ต่อกรรมกันไม่จบสิ้น
เพราะมันปล่อยไม่ได้ วางไม่ได้
ปลงไม่เป็น มีความยึดมั่นถือมั่น
ไม่ปล่อยวาง..แบ่งแยก..
ุเพราะ..แยกธรรมออกจากธรรมชาติ
ไม่เข้าใจว่า..
ทุกขณะจิตที่เราดำเนินในชีวิต
ประจำวันนั่นแหละ..คือ..ธรรมะ
โลกใบนี้แหละคือ..
สถานธรรมะที่ใหญ่ที่สุด..
เพราะ..เจอจริง โดนจริง
กระทบจริง เจ็บจริง..สัมผัสจริง
ไม่มะโน
ใครผ่านได้..
ถือว่า."สุดยอดคน"
เพราะทุกสิ่งล้วนคือ..ธรรม
ซึ่งธรรม ก็คือ ธรรมชาติ
..คือ... ทุกสรรพสิ่งที่อยู่ล้อมรอบตัวเรา..นั่นเอง
และตัวเราก็คือ.. ส่วนหนึ่งของธรรมชาติ
เช่นเดียวกัน.ที่อยู่ภายใต้
กฎไตรลักษณ์ คือ..
มีเกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป .
ไม่มีสิ่งใดๆ เลยจะจีรังยั่งยืน
เมื่อจิตได้เข้าใจและจิตในได้เข้าถึง
ในธรรมข้อนี้...อย่างชัดเจน..แจ่มแจ้ง..
ไม่ลังเลสงสัย..
จิต จะโล่ง ปลอดโปร่ง อิสระ เบา สบาย
เข้าใจในสัจธรรมโลกมากขึ้น
เข้าใจในทุกสรรพสิ่งล้อมรอบตัวมากขึ้น
เมื่อจิตเขาเข้าใจ และจิตใน (เดิมแท้) เข้าถึง
ทำให้จิตปล่อยวางได้อย่างมากๆ โล่ง โปร่ง
เบาสบาย เกิดปัญญา..พิจารณาเข้าใจ..
รู้เห็นตามความเป็นจริง..ที่มันเป็นตามธรรมชาติ
..เมื่อเห็นถูกต้องตามความเป็นจริงเช่นนี้แล้ว
เมื่อนั่น...จิตย่อมปล่อยวางได้ด้วยปัญญา...
และเมื่อนั่น..ก็จะเห็นเพียง..สักแต่ว่า..ในทุกกรณี
ธรรมะะสวัสดี
หลับฝันดี ราตรีสวัสดิ์ค่ะทุกท่าน
|
อธิบายได้ชัดเจนมาก ลูก บินได้ บินออกมาเลย ไม่ต้องไปคา ไปเพ่ง ไปสาละวนกับมัน(กายและจิต) ยกจิตขึ้นสู่โลกุตตรธรรม มองเห็นว่ากายและจิต ก็ธรรมชาติล้วนๆ เท่าเทียมและเป็นหนึ่งเดียวกับทุกสรรพสิ่ง ทำหน้าที่ตามเหตุปัจจัย แต่ข้างใน หยุดแล้ว หยุดให้ค่า หยุดแสวงหาทุกสิ่ง สาธุ ในปัญญาบารมี อันเอกอุของลูก พระพุทธองค์ตรัสว่า
ไม่มีใครเข้าสู่ที่สุดแห่งทุกข์ได้ ด้วยการ"ไป"
ใครหวัง"ไป"นิพพาน กี่ภพชาติ ก็วนเวียน |
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น