หนทางแสนไกล...ที่เดินทางนั้น
ไม่ได้มุ่งหวังจะเอาอะไร
แต่ฝึกฝนเพื่อ....
วางเฉยได้ต่อญาน
วางเฉยได้ต่อปัญญา
วางเฉยต่อสังขาร
(สิ่งปรุงแต่ง)
ทั้งหลายได้
จึงเหนือโลก
เพราะ
ทั้งญานทั้งปัญญา
เดี๋ยวก็เสื่อม
จงอยู่เหนือ
ทั้ง
เจริญ ...ทั้งเสื่อม
จงอยู่เหนือ
ทั้งดี...ทั้งชั่ว
วางเฉยทุกสังขารคือการปรุงแต่ง
...ท่านก็สิ้นทุกข์....
จบแค่นั้นเอง เช่นนั้นเอง
เมื่อ
"ปัญญาสมบูรณ์"
อริยมรรคจะเกิดขึ้น
วิปัสสนาญานจริงๆ
จะไม่มีความคิดเข้ามาแทรกแซง
เริ่มจากจุดที่รู้เท่าทันความคิด
แล้ว
"ตื่น"
จากความคิดตน
หนทางแสนไกล...ที่เดินทางนั้น
ไม่ได้มุ่งหวังจะเอาอะไร
แต่ฝึกฝนเพื่อ....
วางเฉยได้ต่อญาน
วางเฉยได้ต่อปัญญา
วางเฉยต่อสังขาร
(สิ่งปรุงแต่ง)
ทั้งหลายได้
จึงเหนือโลก
เพราะ...ทั้งญานทั้งปัญญา..เดี๋ยวก็เสื่อม
จงอยู่เหนือ
ทั้ง เจริญ ...ทั้งเสื่อม
จงอยู่เหนือ
ทั้งดี...ทั้งชั่ว
วางเฉยทุกสังขารคือการปรุงแต่ง
...ท่านก็สิ้นทุกข์....
จบแค่นั้นเอง เช่นนั้นเอง
เมื่อใด..เปลี่ยน
มาเป็นผู้มองดูเฉยๆ
นั้นแหละที่เรียกว่า
"วิปัสสนา"
หรือ
การเห็นแจ้ง
มีแต่ผู้ที่ตื่นและเท่าทันความคิดตนเอง
แล้วเท่านั้น
จึงจะมองทุกอย่างทะลุ
จนทำงานใหญ่ให้สังสารวัฏได้
อาม่า#พระเชนเรซิก#
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น