มรรคา...แห่งโพธิสัตว์
- การตั้งจิตมุ่งมั่นในพระโพธิญานนั้น ต้องประกอบกุศลธรรมสาม คือบำเพ็ญ กาย วาจา ใจอย่างหนัก และข้ามผ่าน ความกลัวอย่างโลกๆ
- ปัญญา ที่เกิดจากการกำหนดหรือตั้งใจทำให้เกิด ยังไม่เป็นธรรมชาติ หรือผลลัพท์อันสมดุลของเหตุปัจจัย
- เพราะยังต้องอาศัยกำลังของศรัทธา สุตมยปัญยา(การฟัง) จึงทำให้หลายดวงจิต ทดท้อ และละทิ้งปนิธาน
- คุณสมบัติสำคัญ ของวิถีโพธิสัตว์นี้ จึงต้องอาศัยคุณสมบัติภายในคือ"โครตวงศ์"
- กำลังแห่งเชื้อ(โครต)ที่มีนี้ จะเป็นกำลังยิ่งใหญ่ที่กระตุ้นให้ผู้บำเพ็ญโพธิจริยา ไม่หวนกลับ ละทิ้งปนิธาน
- โครตวงศ์ หรือเรียกอีกอย่าง คือ"หน่อเนื้อพุทธางกูร" จะถูกฝังลึกในกรรมฐานของพระโพธิสัตว์ โดยมี"อัปปมัญญา4"เป็นที่ตั้งของกรรมฐาน
- อัปปมัญญา4 คือธรรมที่แผ่ไปไม่มีประมาณแก่มนุษย์ และสัตว์ทั้งหลายทุกภพภูมิ อย่างหาที่สุดไม่ได้ นั่นคือ
- เมตตา ปรารถนาให้ผู้อื่นเป็นสุข
- กรุณา ปรารถนาให้ผู้อื่นพ้นทุกข์
- มุฑิตา ยินดีพอใจในความสุขสมหวังแก่ผู้อื่น
- อุเบกขา การวางใจเป็นกลาง
- ธรรมข้อสุดท้าย คืออุเบกขาเป็นธรรมที่สำคัญที่สุด คือไม่มีอคติเอนเอียง
- การทำหน้าที่ให้เป็นเหตุปัจจัยตามปนิธาน
- ไม่ใช่ข้อผูกพันผูกมัด ระหว่างตัวตนกับตัวตน
- ไม่มีผู้ให้ ผู้รับ สูงกว่า ต่ำกว่า
- ไม่มีความดี และผลแห่งความดีให้คาดหวัง
- ดังนั้น สิ่งทั้งหลายทั้งปวงจึงเป็นเพียงชื่อสมมุติบัญญัติสำหรับพระโพธิสัตว์
- และมองภาพบุคคล
- #ไม่มีรัก ไม่มีชัง ไม่มีศัตรู ไม่มีมิตร#
- มองเห็นแต่ทุกข์และการเวียนว่ายตายเกิดของทุกดวงจิตที่ไม่จบสิ้น
- มองเห็นการดิ้นรน ที่จะพ้นทุกข์ของทุกรูปนาม
- และการดิ้นรนนี้แหละ คือศักยภาพที่ทุกคนมีความสามารถที่จะพ้นทุกข์ และมีความสามารถที่จะฉุดช่วยทั้งตนเองและผู้อื่นได้
- อุเบกขาธรรม จึงเป็นการหยั่งเห็นความว่าง โดยไม่ทิ้งโลก
- "เห็นรูปคือความว่าง คือมหาปัญญา"
- แต่..เมื่อใด เห็นความว่างเหล่านั้น กลับมาเป็นรูป เพราะความหลงผิดหลงยึดของดวงจิตเหล่านั้นของพวกเขา
- เมื่อนั้น การเห็นของลูกๆจะเห็นด้วย"มหากรุณา"
- #โอวาทธรรมจากอาม่า พระเชนเรซิก#
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น