แนวทางการดำเนินชีวิตของพระโพธิสัตว์นั้น
แบ่งไว้ได้4ระดับ
- 1.ระดับปกติ หมายถึงการรับเอา พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เป็นสรณะ แต่ยังไม่มีการกล่าววาจาลั่นปนิธาน
- 2.ระดับตั้งปนิธาน หมายถึงบุคคลที่เปล่งวาจาอธิษฐานและเลือกเส้นทางแล้ว
- 3.ระดับการปฎิบัติ หมายถึงการดำเนินชีวิต ตามภูมิธรรมทั้ง10ของโพธิสัตว์
- 4.ระดับบรรลุผล หมายถึงหยั่งสู่จุดที่ไม่มีการเปลี่ยนแปลง (หมายถึงนิยตโพธิสัตว์คือผู้ที่ได้รับการพยากรณ์แล้ว ไม่มีการกลับหลัง)
หากละเมิดจะหลุดพ้นจากวิถีนี้ทันที
คือ.... เจตนาเบียดเบียนชีวิตและทรัพย์สินผู้อื่น
ถ้าจิตไม่ประกอบด้วยปัญญาและกรุณาต่อสรรพสัตว์แล้ว
บุคคลนั้นจะยังมีความเหมาะสมต่อการเป็นโพธิสัตว์อย่างไร
ถ้ายังทำอะไรเพื่อตัวกู ของกู
จะคิดช่วยเหลือสัตว์อื่นให้พ้นทุกข์ได้อย่างไร
เพราะฉะนั้น เส้นทางโพธิสัตว์ซ่อนบทเรียนแห่งปัญญามากมาย
และปัญญาแห่งโพธิสัตว์นั้นสัมพันธ์กับหลักธรรมในเชิงปรมัตถ์ทั้งสิ้น เพราะต้องหยั่งความว่างตลอดเส้นทาง
คือไม่มีผู้รับและผู้ให้ อยู่ในสุญญตาวิหารธรรม
แต่ในขณะเดียวกัน ก็มีปัญญาเข้าถึงธรรมะอิงอาศัย ในระดับอิทัปปัจจยตา นั่นคือ
เมื่อสิ่งนี้เกิด สิ่งนี้จึงเกิด
เมื่อสิ่งนี้ดับ สิ่งนี้จึงดับ
ไม่ติดกับความว่างที่ไร้เหตุผลจนสุดโต่ง
ไม่ปฎิเสธความมี คือปฎิบัติต่อความมีตามหน้าที่อย่างเหมาะสม
***แต่ก็ไม่ยึดจนเป็นทุกข์เพราะเข้าใจในกฏไตรลักษณ์อย่างแจ่มแจ้ง
ปัญญาจึงเป็นตัวนำที่สำคัญที่สุดในแนวทางการดำเนินชีวิตแห่งพระโพธิสัตว์
โอวาทธรรมเช้านี้
อาม่า...พระเชนเรซิก
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น