- อาม่า ขอย้ำกับลูกๆอาม่าอีกครั้งว่า
- #ตัวชีวิต#นี่แหละลูก คือธรรมะ
- มันไม่ได้แยกไปจากกิจกรรมในชีวิตประจำวันเลย
- ลูกมิได้มีธรรมะ เมื่อลูกแยกตัวออกจากผู้คน สิ่งแวดล้อม
- ธรรมะไม่ได้อยู่ในวัด
- ธรรมะไม่ได้อยู่ สถานธรรม
- ทุกข์อยู่ที่ไหน ดับที่นั่น
- ทุกข์เกิดที่กายกับใจนี้
- กิเลสก็เกิดที่กายกับใจนี้
- หลุดพ้นก็ยังเป็นเพียง...มายา
- หลุดพ้นจากความหลุดพ้นใดๆ จึงหลุดพ้นจริง
- คำว่า "เนกขัมมะ" นะ ลูก
- คนทั่วไปมักแปลว่าหมายถึงการออกบวช
- การใส่ชุดขาว การไปนั่งสมาธิ
- จริงๆแล้ว ภาวะ เนกขัมมะ
- คือการกลับเข้ามาดูภายในแห่งตน
- แล้วเกิดความเข้าใจจนรู้จักปล่อยวาง
- สามารถปลีกตนออกจากสิ่งที่เคยยึดติด คืออุปาทาน
- เพราะถ้าเรารู้จักตนเองอย่างถึงที่สุดแล้ว
- เราจะเป็นอิสระจากความรักและความชัง
- การบวชจึงไม่ใช่การเปลี่ยนรูปลักษณะภายนอกมาสู่ผู้ทรงศีล
- การบวช จึงมิใช่การทิ้งบ้านเรือน ไปสู่ป่า
- เนกขัมมะ คือภาวะที่หลุดพ้นจากสิ่งล่อลวง มายา และความยินดีในโลก
- .....การเป็นนักบวช จึงมิใช่เครื่องแบบ และสถานที่อาศัย
- .....การเป็นนักบวช อยู่ที่ใจ
- และ วันใด ที่ลูก ก้าวพ้น ทั้งจาก "ผู้ทุศีลและผู้ทรงศีล"
- ไม่ติดข้องทั้งสองฝั่ง
- ลูกก็จะพบความสว่างแห่งปัญญาอย่างแท้จริง
- ด้วยเหตุนี้ อาม่าจึงสอนลูกๆ เสมอว่า ให้ทำหน้าที่ของตนให้ถูกต้องตามเหตุปัจจัย
- สงบ...ท่ามกลางความวุ่นวายในชีวิตประจำวัน
- นี่แหละลูก คือยอดคน
- เพราะการทำหน้าที่ที่ถูกต้อง จะเอื้อ ทั้งประโยชน์ตนและประโยชน์ต่ออื่น อย่างแท้จริง
- นิพพานบนดินนะ ลูก
- นิพพานท่ามกลางสังสารวัฏ
#โอวาทพระเชนเรซิก#
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น